Nie wiem jak Ty, ale ja długo czułam, że muszę coś robić, być kimś, udowadniać. I choć pracuję jako psychoterapeutka, przez długi czas nie dawałam sobie przyzwolenia na… zwykłą ciszę. Dopiero kiedy zaczęłam naprawdę słuchać

Zawsze miałam w sobie taką czułość, która słyszy to, czego inni nie mówią. Może dlatego od zawsze przyciągały mnie dzieci i ich emocje, ich sposób myślenia, ich ciche pytania. Ale dopiero kiedy zaczęłam pracować terapeutycznie,

Są takie momenty, kiedy łapię się na tym, że znowu chcę wszystkich uratować. Pocieszyć. Naprawić. Uspokoić. Wziąć odpowiedzialność za coś, co wcale nie jest moje. I nie mówię tu o byciu mamą w sensie dosłownym.